Maleisisch menu

Zoals ik eerder ook al schreef: Maleisiers zijn gek op eten. Zo vaak als ze willen, zo veel als ze willen. Het aanbod is zeer gevarieerd vanwege alle verschillende culturen. Even een kleine selectie.

Maleis

De basis van de meeste gerechten is nasi (rijst) of mie (noodles). Ik weet niet of ik de enige ben die dacht dat nasi een Chinees gerecht was, maar dat is dus niet zo... Nasi is gewoon het Maleis/ Indonesische woord voor rijst. Satay (sate, vlees op een stokje met pindasaus) is het onofficiele nationale gerecht van Maleisie en het smaakt geweldig. Vaak wordt het vlees 24 uur van te voren al gemarineerd. Voor ontbijt en lunch worden vaak roti canai (een soort pannenkoek) en nasi lemak (‘vettige rijst’) gegeten. Op de foto eten we otak otak, een soort sterk gekruide vispasta die wordt verstopt in bananenbladeren en dan geroosterd.

Chinees

Ook veel nasi en mie. Bijna elke dag zitten we voor lunch bij de Chinees om de hoek van MAKNA. Mijn favoriete gerecht is ‘claypot noodles’ (zie foto). Erg leuk en speciaal is steamboat, een soort fondue met soep (je krijgt een grote pan met soep en een hoop ingredienten die je zelf mag koken). Verder is Chinees erg fijn als je zeker wilt weten dat je niet te scherp eten krijgt.

Indisch

Biedt wat meer variatie op alle nasi en mie, zoals verschillende soorten brood (naan) en 'pannenkoekjes' en natuurlijk curry. Op de linker foto zie je mijn eerste probeersel in KL: paper thosa. Ik wist niet wat ik zag toen dit enorme geval richting mijn tafel kwam. Binnenin zit wat curry en verder gebruik je alle sausjes om mee te dippen.
Indiers eten vaak van bananenbladeren, als wegwerpbord zeg maar. De maaltijd op de rechter foto vind ik echt geweldig. De obers komen langs met van alles en nog wat en je geeft zelf aan hoeveel je van alles wilt. Als je klaar bent klap je je blad dicht (wel de goede kant op, want anders geef je aan dat je het niet lekker vond).

Fruit en drankjes
Uiteraard zijn vele soorten fruit aanwezig en evenveel rare drankjes die daarvan worden gemaakt. Er is een hoop fuzz om de durian, die in veel openbare plekken verboden is vanwege de ontzettend doordringbare geur (de meeste mensen vinden de smaak ook verschrikkelijk, Bliks omschrijving van een soort snotterige ui komt dicht in de buurt denk ik). Zelfs in het openbaar vervoer is het verboden om mee te nemen (zie maandkaart). De rambutan (letterlijk ‘harig’) is een andere typisch Maleisische vrucht en ziet er niet alleen grappig uit, maar smaakt ook prima (zie middelste foto). Het meest fan ben ik van papaya. De kokosnoot vind ik stiekem niet heel erg bijzonder, maar moest ik natuurlijk wel een keer proberen.

Misschien grappig om te vermelden is dat hier niet met mes en vork wordt gegeten, maar wel de volgende drie keuzemogelijkheden: lepel en vork, stokjes of je handen. Allen worden denk ik evenveel gebruikt.