Limit Classic Newsflash

Tadaa, zomaar een nieuwe fiets! De combinatie van ouders die momenteel teveel geld hebben en niet willen dat ik een of andere gammele tweedehands fiets koop, doet wonderen :)

Een vervroegd verjaardagscadeautje en nog een verzekering van drie jaar erbij ook.

(By the way: die Newsflash slaat op hele hippe krantenknipsels op mijn jasbeschermer en kettingkast.)

Fietsenmakers

Ik hou gewoon niet van die lui.

Zo vaak was mijn fiets meteen daarna weer stuk, maar heb ik er toch zoveel voor moeten betalen om hem te laten maken, altijd meer dan ze van te voren zeggen... En als het dan wel een keer goed gemaakt is, heb je daar belachelijk lang op moeten wachten, ook altijd meer dan ze van te voren zeggen... Bovendien moet ik de eerste vriendelijke fietsenmaker nog tegenkomen.

Vandaag ging ik er toch maar weer eens eentje opzoeken, omdat mijn losse trapper van werkkamp nu wel heel vervelend begon te worden. Nadat de fietsenmaker in kwestie eerst een kwartier lang mijn aanwezigheid negeerde door met een of andere kennis over helemaal niets te blijven praten, besloot hij dat ie dat minderwaardige studentje toch maar moest helpen, maar erg klantvriendelijk kijken lukte hem niet. En toen die mijn verotte fiets binnen zag komen, bleek dat ie nog afkeurender kon kijken. Het enige wat ie zei was 'Kan ik niets mee' en pas nadat ik er om vroeg, legde de meneer mij uit dat de hele trapas vervangen moest worden en dat zou héél veel centjes kosten.

Ik weet niet of ik hem moet geloven, maar wat ik wel weet is dat dit mijn naarste bezoek aan een fietsenmaker was tot nu toe.

En nou heb ik dus misschien een nieuwe fiets nodig... Geweldig, ik heb al geen geld momenteel. Iemand nog een fiets over? Of een goed adres voor tweedehands fietsen?

Te makkelijk

Drie ochtenden achter elkaar brak wakker worden doordat je tot te laat uit bent geweest en teveel hebt gedronken... Het is te makkelijk zonder verantwoordelijkheid de volgende dag.

Dingen

De eerste dagen van mijn nieuwe leven zijn alweer geweest en de leuke en minder leuke dingen van al die vrijheid heb ik alweer ontdekt.

Voorbeelden van leuke dingen zijn allemaal leuke (eet-)afspraken, het opgeruimd zijn van mijn kamer, het leren kennen van mijn huisgenoten, mijn nieuwe pc ontdekken en vooral de mogelijkheid om zoveel nieuwe muziek te luisteren (jee!), een beetje beginnen met studeren, weer badmintonnen, winkelen, lezen en vooral ook tijd hebben om niets doen, maar voorbeelden van minder leuke dingen zijn dat ik Marijn toch wel heel erg mis, het fiasco van het eerste college (iets met de organisatie van psychologie en 5 x zoveel studenten hebben dan verwacht voor die overigens heel saaie cursus), het badmintonnen dat eigenlijk minder leuk was dat ik hoopte, het opgeruimd houden van mijn kamer en andere huishoud-dingen (zoals koken voor je zelf, bah), het feit dat ik geen geld heb en ondanks dat ik allemaal leuke dingen doe en minstens elke dag één leuke afspraak heb, vind ik toch eigenlijk dat ik teveel tijd alleen spendeer in mijn kamertje...

Een zwart gat heb ik echter nog niet en Biton blijft me wel boeien. Drie van de vier dagen na de wissel ben ik tot laat gebleven (met vele bezorgde oud-bestuurdersblikken om me heen), maar nu ben ik al bijna een week niet meer geweest en begint het alweer te kriebelen.

De wissel

Het was een fijne avond. De ALV ging precies zoals ik het wou en ik heb precies gezegd wat ik wilde zeggen. Achteraf bij Rens was leuk en later op Biton was het ook erg gezellig; hoe het nu opeens kwam dat ik negen uur thuis was, begrijp ik alleen nog niet helemaal... Heb ik nog niet kunnen uitslapen :)

Misschien minder leuk om te lezen, maar voor de liefhebber:

Daar zit je dan. Je afscheidsrede, ik vind het toch een merkwaardig iets. Laat ik daarom maar beginnen met een klein geheimpje. Stiekem ben ik al vanaf het begin van het jaar aan het nadenken over mijn afscheidsrede. Stiekem dacht ik er al over na wat ik allemaal ging zeggen toen ik daar aan de overkant zat een jaar geleden. Het is toch jouw moment waarop de hele vereniging daadwerkelijk aandachtig aan je lippen hangt, benieuwd wat jij nou te zeggen hebt. Ik heb geen idee hoe het komt, maar zo'n rede blijft toch in je hoofd zitten het hele jaar door, als je naar huis fietst van een dagje werken of juist een late dienst, als je er eens een keertje helemaal door heen zit of als je juist weer eens een 'Biton-is-helemaal-geweldig'-moment hebt. Dus wat heb ik gedaan? Ik heb maar weer een lijstje bijgehouden. En het heeft geholpen. Het zat niet meer zo in mijn hoofd. Gevolg is wel dat jullie eventjes zullen moeten luisteren, want op deze manier is die redelijk lang geworden.

Wat vond ik van het afgelopen jaar? Ik heb een geweldig jaar gehad. Uiteraard hoop je, weet je, dat het een geweldig jaar wordt, maar toch blijf ik blij dat het ook echt is gebeurd. De maanden van te voren waren allemaal leuk en aardig, maar met ons beleidskamp begon het dan echt. Een weekje naar Frankrijk om de basis te leggen van ons jaar. Het werd werkelijk een geweldige week. Ik had nooit gedacht dat we zo'n leuke, hechte groep zouden worden. De aanloop was spannend en de dag na de wissel voelde ik me al meteen helemaal bestuurder. We werden goed ontvangen en vonden alles geweldig. Het was ook geweldig. Tussen alle algemene bestuurstaken verkennen, heb ik me meteen gestort op het zo goed mogelijk op poten zetten van de vice-praeses functie. Ik heb veel zelf mogen uitzoeken en verzinnen in mijn functie en kwam tot de ontdekking dat vice-praeses zijn echt nog veel leuker was dan ik dacht. Zeker het begeleiden van alle commissies, uiteraard mijn grootste taak, vond ik heel erg leuk om te doen. Vooral het steeds weer een nieuwe groep enthousiaste mensen, inclusief een leuk hoofd, een nieuwe commissie laten beginnen, vol verwachtingen de eerste notulen lezen en toch wel een beetje trots zijn als ze een eerste gave activiteit organiseren. Ik heb echt heel leuk contact gehad met álle commissiehoofden afgelopen jaar, van kort-, maar ook zeker langlopende commissies. Dat had ik me van te voren eigenlijk helemaal niet zo gerealiseerd. Ik ben iemand die altijd liever alleen werkt in plaats van samenwerken, maar eigenlijk beviel dit allemaal heel goed. Het klinkt misschien heel stom, maar ik wil dan ook alle commissiehoofden van afgelopen jaar bedanken. Ik vond het echt heel leuk om met jullie samen te werken.

Ik heb veel geleerd van de vice-praeses functie. Vooral op sociaal vlak, hoe je met mensen om moet gaan. Ik heb gezien hoe je mensen kan motiveren en om me heen heb ik ook heel goed gezien hoe je mensen kan demotiveren. Een goede houding is het allerbelangrijkst voor alle bestuurders, maar vooral voor de vice-praeses. Als jij positief bent en mensen het vertrouwen geeft dat ze het goed kunnen, zullen ze automatisch meer gemotiveerd zijn en meer vertrouwen hebben. Nou moet je niet denken dat ik altijd een houding heb aangenomen, het ging allemaal vanzelf en dat vond ik er zo mooi eraan. Eigenlijk ging alles vanzelf. Ik denk dat de vice-praeses functie absoluut niet de makkelijkste functie is, maar het is er zeker een die mij op het lijf geschreven is. Ik vond het leuk om te managen en naar mijn idee was ik er ook gewoon goed in (hoe arrogant dat ook klinkt). Ik denk dat ik een heel goed jaar heb gedraaid en ik ben eigenlijk best trots op wat ik allemaal gedaan heb afgelopen jaar, alles wat ik heb begeleid, alle overleggen die ik heb gehouden om dingen beter te kunnen laten verkopen en ook alle dingen die ik in mijn eentje heb bedacht en gemaakt. Misschien was ik af en toe te perfectionistisch, maar hé, niemand is perfect. Leuke bijkomstigheid is dat het me heeft laten nadenken over mijn studie - psychologie. Ik heb besloten voor dit jaar over te stappen naar de sociale psychologie. De leer die kijkt hoe een individu in een groep staat en veel over interactie. Precies waar ik afgelopen jaar veel van heb gezien. Het was leuk om te zien hoe verschillend al die commissies en al die commissieleden zijn en te analyseren wanneer de communicatie en samenwerking nu verkeerd ging of juist goed. Niet alleen bij commissies natuurlijk, onze eigen bestuursvergaderingen die eindeloos lang duurden (maar ik altijd geweldig vond tussen haakjes) of ALV's waren daar ook zeer geschikt voor.

Desondanks heb ik toch niet zoveel zin om weer te studeren. En alhoewel ik morgen nog niet hoef te studeren, heb ik zelfs niet echt zin in morgen (en daar bedoel ik niet de kater mee). Zoals sommige mensen misschien wel weten/zien, valt het wisselen me maar zwaar. Je hebt je een jaar lang ergens elke dag voor in gezet en verantwoordelijk voor gevoeld, een bestuursfunctie weer helemaal op poten gezet, een geweldige tijd gehad en wat ik het allerfijnst vond van afgelopen jaar - je bent een jaar lang omgeven door leuke mensen. Je bestuurders die - zoals Rens het altijd zegt - je familieleden worden, maar ook al die andere mensen, soms uit onverwachte hoeken. Die je opvangen als je het moeilijk hebt en met je mee lachen als je het leuk hebt. Ik heb echt zo veel leuke mensen leren kennen afgelopen jaar. En nu ben ik een beetje bang voor komend jaar. Vanaf volgende week heb ik twee keer per week een ochtend college en daar houdt het mee op. Ik weet het zeker, ik ga in dat bekende zwarte gat komen. Gelukkig zie ik het al een stuk positiever als een paar weken geleden en realiseer ik me ook zeker dat het een leuke uitdaging gaat worden om nieuwe hobby’s te zoeken, maar momenteel word ik er alleen maar niet blij van.

Lieve medebestuurders, ik heb een geweldig jaar gehad met jullie en wil jullie graag bedanken voor alles. We waren een echte groep en als er iets was met iemand, stonden we altijd met zijn allen klaar voor elkaar. Ik vond het geweldig toen jullie het hele pand hadden versierd met mijn verjaardag, toen jullie me blijkbaar erg gemist hadden toen ik een week naar Griekenland was en hoe jullie altijd voor me klaar stonden als ik het ergens moeilijk mee had.
Nickel, ik ga nog steeds gillen als je ook maar een beetje in mijn schouder knijpt, maar het idee was altijd leuk.
Vlarkje, hoe iemand altijd zo rustig kan blijven, snap ik nog steeds niet, maar zo af en toe was het wel fijn dat je het altijd was, want zeven stressende mensen is ook niet alles.
G-J, je blijft af en toe echt een recalcitrante kutpuber, maar feit is wel dat je een grote sfeermaker was in ons bestuur en je kan zeker heel serieus zijn als het nodig is. Ik kan me nog goed het moment herinneren waarop ik je eerste brief zonder spelfouten las en ik was echt trots op je.
Rens, wij vermaakten ons prima tussen de mannen, of jongetjes - hoe je het maar wilt noemen. Ik vond het heel grappig om te zien dat we echt meer op elkaar leken dat in eerste instantie leek, die geweldige meningsverschillen die nergens over gingen en die altijd meteen weer goed kwamen en de 'ik-moet-ook-alles-alleen-doen'-houdingen tegen de rest, leuk om naar terug te kijken. Ik vond het echt heel fijn om met je in dit bestuur te zitten.
Sus, altijd als ik zeg dat je een uitzonderlijke persoonlijkheid hebt vind je het maar stom, maar geloof me nou maar eens dat dat alleen maar positief is. Jouw enthousiasme voor de kleine dingen, ik noem een cent donaties, de eerste mier van het jaar die je ziet of kleine blonde meisjes met dreads, ik vind het geweldig.
Lukas, mijn mede-workaholic. Je had een hele lastige functie om mee te beginnen, maar ik vind dat je het goed hebt gedaan voor zover je begreep wat je moest doen. Ik hoop dat je dat zelf ook vindt, want ik weet - perfectionisten luisteren niet altijd naar andere mensen.

Lieve medebestuurders, bedankt voor alle knuffels. Ik zal het heel erg missen om jullie niet elke dag om me heen te hebben.

Behalve alle commissiehoofden en mede-bestuurders is er natuurlijk nog iemand die ik heel erg moet bedanken. Marijn, het is een lastig jaar geweest. Zeker het laatste half jaar toen het niet goed ging en we het toch verder wilden proberen. Ik wil je bedanken voor al je steun afgelopen jaar. Je wilde niet dat ik het bestuur in ging en toch heb ik het gedaan. Af en toe werd je er gek van, zeker als ik weer eens, perfectionist als ik ben, iets per se af moest maken en later op onze afspraken kwam. Maar als ik ergens mee zat, luisterde je toch altijd aandachtig naar mijn verhalen en je hebt heel veel voor me betekend. Achtste bestuurders hebben het zwaar, soms even of nog meer zwaar dan een echte bestuurder, omdat de achtste bestuurder alle ellende - en juist bijna alleen - de ellende meemaakt. Marijn, ik ben blij dat we nog zo goed met elkaar om kunnen gaan. De komende weken zullen vreemd worden, ik geloof dat niet veel mensen begrijpen hoe het is om na zo’n lange, hechte relatie uit elkaar te gaan, maar we komen er wel uit.

Ik ben benieuwd hoe het gaat na vanavond. Ik ga alles missen. Behalve alle leuke mensen zal ik ook het werken op Biton missen, het iedere dag je mail kijken, alle notulen lezen van commissies en stiekem via de mailinglijsten ook andere dingen te weten komen, het omkomen van het werk maar het nog steeds leuk vinden en maar weer een mooie nieuwe doe-lijst maken, op soosavonden steeds vragen beantwoorden van leden die het allemaal weer niet snappen, het op de hoogte zijn van alles wat ook maar gebeurt op Biton – althans, ik dacht altijd dat ik dat was -, maar ook het gewone rondhangen op het kantoor en aan de bar en misschien zelfs het gezeik (van mijn kant uiteraard) dat alles een troep is en dan maar hard alles op gaan ruimen. Dat je gewoon gezellig achter de bar gaat hangen als je je verveelt en überhaupt het tappen zelf, tappen op gezellige, drukke donderdagavonden. Maar het zal vooral raar zijn zo meteen op Biton rond te lopen en als er iets mis is, het niet meteen op te lossen. Er alleen nog maar zitten voor de verplichte gezelligheid.

Ik ben heel blij dat we zo'n leuk nieuw enthousiast bestuur zullen krijgen. Ik zie hier een groep voor me waar ik heel veel vertrouwen in heb. Zeven mensen die ik het afgelopen jaar en vooral de afgelopen weken goed heb leren kennen en ik mag jullie alle zeven afzonderlijk heel erg. Ik vond ons overdrachtskamp heel leuk en ik vond het ook heel leuk om te zien dat jullie zelfs na de verplichte lessen van ons ook daarna nog door wilden praten over alles met wat besturen te maken heeft. En als ik verhalen hoor over 26 pagina’s tellende beleidsnotulen, wow. Jullie zijn heel erg enthousiast en dat is heel erg belangrijk voor een bestuur. Het is wel veel herkenning van ons zelf een jaar geleden. Wybe, ik heb het je al honderd keer gezegd, maar schroom alsjeblieft niet om me iets te vragen als je het even allemaal niet meer weet. Ik help je graag. Overigens geldt dat voor iedereen en ik wil bij deze dan nog een keer zeggen dat stel dat mijn goedbedoelde advies als de wijze oud-bestuurder ook maar enigszins vervelend over komt, jullie me hier meteen op wijzen. Wij zullen er als oud-bestuurders na de wissel meer zijn dan normaal traditie is voor een oud bestuur omdat we bijna allemaal mentor worden met de 2e IK, maar we zullen ons zo veel mogelijk op de achtergrond proberen te houden.

De laatste woorden. Op het moment van schrijven als ik achter mijn computer zit, bedenk ik me hoe vaak het woord 'geweldig' in deze afscheidsrede voorkomt. Ik heb er maar een paar geschrapt, maar hoop dat dat de lading niet te niet heeft gedaan. Ik heb een geweldig jaar gehad. Steeds als ik er eventjes ook maar een beetje genoeg van had, wist ik gewoon dat het niet opwoog tegen al die goede momenten.

De laatste dag

Het gaat lastig worden.

Maar geen emotionele woorden hier, kom allemaal maar naar de wissel-ALV.