Grappig is dat

Als je een tijdje niets meer hebt gepost, is de druk om een leuk stukje te schrijven in één keer hoger. De afgelopen dagen bedacht ik me dat ik wat kon posten over het onderzoek waar ik aan mee doe waarvoor ik de hele dag met een palm rond moet lopen en zeggen hoe ik me voel, hoe mijn harde schijf in een middag plotseling helemaal volraakte, hoe de nieuwe hospiteeravond hier met een domper is afgelopen, hoe stom ik het vind om zo een oud-bestuurder te zijn, maar dat het f.t. toch wel leuk is, hoe ik toch wel steeds meer begin te stressen om mijn deadlines en een hoop meer. Maar ze zijn er allemaal niet door heen gekomen, omdat zo'n nieuw stukje toch leuk moet zijn (oke, en stiekem ook omdat ik werkelijk geen tijd heb). Zucht, wat is het leven van weblogger toch zwaar...
en wat een stom stukje